কলেজৰ তুমি ৰূপহী
পখিলাজনী
তোমাক বিচাৰি ফুৰিছিলো
কলেজৰ দ্বিতীয় মহলাৰ চাঁদত
কিজানিবা ৰৈ আছা তুমি
মোৰ বাবে
কলেজৰ সেই বকুল জুপিৰ তলত সদায় ৰৈ থাকো
কিজানিবা তোমাক দেখা পাঁও
ৰুমত তোমাৰ কথা ভাবি থাকোতেই
পঢ়াৰ সময়বোৰ
কেতিয়ানো পাৰ হৈ গৈছিল
গমকে পোৱা নাছিলো
ভবাটো নাছিলো
আদাম স্মিথৰ সংজ্ঞা কিংবা
অৰ্থনীতি বিদসকলৰ সংজ্ঞাবোৰৰ দৰেই
তোমাৰ বাবেও মনত ৰাখিব লাগিব প্ৰেমৰ সংজ্ঞা
তুমি যেতিয়া এটি মিঠা
হাহিৰে সৈতে লগৰজনীৰ লগত কথা পাতি থাকা
মই তেতিয়া আতঁৰৰ পৰাই
তোমাক চাই ৰওঁ
তোমাৰ ওচৰলৈ যাবলৈ
মোৰ সাহস নহয়
কিয় জানো তোমাৰ মুখত
এটি মিঠা হাঁহি দেখিলেই মোৰ মন প্ৰাণ ভৰি যায়
ক’ত ৰাতি যে পঢ়াৰ টেবুলত  তোমাৰ নাম লিখি বহী  ভৰাই দিছো
ম’বাইলতো ৰাখিছো তোমাৰ ফটোখন সযতনে
হয়তো তুমি  মোৰ ন’হলেও
তোমাৰ ফটোখনেই থাকিব  মোৰ ওচৰত চিৰদিন
✍✍✍প্ৰাঞ্জল শংকৰ