-EXCUSE ME
-হয় জনাব ।
-যদি বেয়া নাপায় তেন্তে…
-তেন্তে কি…
-(কিছু সময় নিমাত)
-কি ক’ব
বিছাৰিছে সোনকালে নকয় কিয়
। মোৰ ক্লাছলৈ যাব লাগে ।
:মানে কথাটো হ’ল
যদি বেয়া নোপোৱা তেন্তে তোমাৰ
নামটো ….
:অ সেইটো কথা । বেয়া নাপাওঁ
বাৰু কিন্তু কিয় লাগে আপোনাক
মোৰ নাম ?
:আজি বহুদিনৰপৰা তোমাক
দেখি আছোঁ যে সেয়ে তোমাৰ
নামটো জানিবৰ মন গল ।
বেলেগ কাৰণ একো নাই । ভয়
কৰিব নালাগে মই
সন্ত্ৰাসবাদী নহয় ।
:তাৰমানে আপুনি মোক
বহুদিনৰপৰা FOLLOW
কৰি আছে । কথাটো মই
আজিহে জানিলোঁ ।
:তুমি দেখিছোঁ চিৰিয়াচলী লৈ ল’লা ।
অলপ
ধেমালি কৰিলোঁ বেয়া নাপাবা দেই
ভণ্টী ।
:নামটো কম বাৰু কিন্তু
আজি নহয় ,দুদিনমান
অপেক্ষা কৰিব লাগিব ।
পাৰিবনে ?
:হব দিয়া ইয়াত
পৰা নোৱৰা কি কথা আছে ।
নকলেও আপত্তি নাই হেঃহেঃ …
:ঠিক আছে , এতিয়া বাই ।
ছোৱালীজনী গুছি গল ।মই
একে ঠাইতে শিলপৰা কপৌৰ
দৰে ৰ’ লাগি চাই ৰ’লো ।
ক্ৰমান্বয়ে তাই মোৰ চকুৰ
আগৰপৰা আতৰি যাব ধৰিলে ।আৰু
এটা সময়ত সম্পূৰ্ণ অদৃশ্য
হৈ পৰিল ।থাকি গ’ল
মাথো তাইৰ শৰীৰৰ পাহৰিব
নোৱৰা সৌৰভ ।
আজি শণিবাৰ ।হাতত
পিন্ধি থকা ঘৰীটোলৈ চালোঁ এক
বাজি পোন্ধৰ মিনিট গৈছে ।
মানে ছোৱালীজনী অহাৰ সময়
হৈছে ।বুকুখন
কিবা অনামী শিহৰণত ধৰফৰাব
ধৰিলে ।এটা সময়ত
ছোৱালীজনী আহিল ।
ময়ো কালিৰ
ঠাইডোখৰতে ৰৈ আছোঁ ।চকুত চকু
পৰিলত মিচিককৈ হাঁহি দিলে ।
মোৰ মনটো ভাল লাগি গ’ল ।
তাৰমানে আজিৰ দিনটো মোৰ
বাবে ভাল ।
তাইৰ হাঁহিটোৱেই এই কথা কয়
।যিমানেই তাই ওচৰ
চাপি আহিল
পুহমহীয়া ঠাণ্ডা যদিয়ো সিমানেই
মোৰ শৰীৰৰ উত্তাপ
বাঢ়ি আহিবলৈ ধৰিলে ।
অবশেষত তায়েই মাত লগালে ।
: কি হ’ল আজি একেবাৰে নিমাত
যে ।
:….
:অ’ হেল্ল’ ,মই
আপোনাকে কৈ আছোঁ ।
:আজি অলপ
গৰমটো বেছি যে সেয়ে কি কৰোঁ কি নকৰোঁ লাগিছে অ’
। খবৰ কি কোৱাচোন ।
:আজি মোৰ নামটো জানিবলৈ মন
যোৱা নাই নেকি ?
:গৈছে গৈছে ,কিয় নাযাব
হে মনহে ….
:তেন্তে শুনক ,মোৰ নাম হ’ল
পৰী ।
নামটো কৈ তাই তত্ক্ষণাত মোৰ
সন্মুখৰপৰা অদৃশ্য হৈ পৰিল ।মই
কিবা এটা কোৱাৰ সুযোগেই
নাপালোঁ ।
এনেকৈয়ে পৰীৰ লগত মোৰ
চিনাকি হৈছিল । তাইৰ
নীলা চকুযুৰিয়ে অজানিতে বহু
কথা কৈ যায় ।
কেতিয়াবা তাইক এটা অবুজ
সাঁথৰ যেন লাগে যাৰ অৰ্থ
ওৰে জীৱন বিছাৰিলেও
পোৱা নাযাব ছাগে ।
আজি প্ৰায় চাৰি-পাঁচমাহ
ধৰি তাই আমাৰ অফিচৰ
সন্মুখেদি অহা-
যোৱা কৰি আছে । প্ৰথম
অৱস্থাত মনটোক বুজাই ৰাখিব
পাৰিছিলোঁ কিন্তু
পাছলৈ অসম্ভৱ হৈ পৰিল ।
সেয়ে তাইৰ
স’তে চিনাকী হোৱাৰ প্ৰয়োজন
অনুভৱ কৰিলোঁ ।
লাহে-লাহে দিন বাগৰি গ’ল
শীতকাল শেষ হৈ গ্ৰী ষ্মকাল
আহিল কিন্তু আমাৰ মাজৰ দূৰত্ব
নাবাঢ়িল বৰঞ্চ কমিহে আহিল ।
আজিকালি তাইৰ ছবিটো মনৰ
দাপোনত
বেছিকৈ ভাঁহিবলৈ ধৰে ।
অফিচৰ সন্মুখেদি এদিন
নগ’লেই অৰ্থাত্ এদিন
নেদেখিলেই মোৰ বহুদিন
নেদেখাৰ দৰে অনুভৱ হয় ।
অফিচৰ আন কৰ্মীসকলে কয় মই
হেনো প্ৰেমত পৰিছোঁ ।
তাৰমানে মই তেওঁলোকৰ সন্মুখত
ধৰা পৰি গ’লোঁ । হয় হয় আজি মই
স্বীকাৰ নকৰি নোৱাৰোঁ যে মই
প্ৰেমত পৰিছোঁ ,পৰীৰ
প্ৰেমত ….