প্ৰকৃতিৰ অনুপম সময় ব’হাগ। ব’হাগৰ উন্মাদনাই অসমৰ চোতাললৈ বসন্তক আদৰে, প্ৰতিজন অসমীয়াৰ বুকুত জাগি উঠে অপাৰ আনন্দৰ জোৱাৰ। ডালে ডালে ন-কুঁহি পাত, ফলে ফুলে জাতিস্কাৰৰ পৰোভৰ। বহাগত বৰদৈচিলা আহে মাকৰ ঘৰলৈ ।শুকান নৰাত বৰষুণৰ টোপালে জিৰনি লয়। তাৰ মাদকতাতে বহাগক চিনাকি কৰি দিব বিচাৰে কথা, সুৰ,সংগীত আৰু গীতৰ  মাজেৰে। সেই মিঠা মিঠা গীত বোৰ প্ৰতিজন অসমীয়াৰ হিয়াৰ স্পন্দন হৈ বৈ আছে আদিৰ পৰা অনাদিলৈ।