পাঁচ বছৰ আগতে ছোৱালী এজনীক ৰিচাৰ্জ এটি দি সহায় কৰিছিলোঁ । আজি পাঁচ বছৰ পাছত সেই ছোৱালী জনীয়ে মোৰ গান এটাৰে এটা লাইকী ভিডিঅ’ বনাই উপহাৰ হিচাপে দিলে আৰু কলে যে ” ৫ বছৰ আগতে যেতিয়া ম্ই মেডিকেল পঢ়ি আছিলোঁ ৫০০ টকা প্ইচাৰ বাবেও বহুত টনাটনি হৈছিল আৰু সেই সময়ত আপুনি মোক ৩০০ টকাৰ ম’বাইল ৰিচাৰ্জ দি হেল্প কৰিছিল । আজি ম্ই এগৰাকী চিকিৎসক ২ ৰ পৰা ৩ লাখ পৰ্যন্ত উপাৰ্জন হয় কিন্তু তথাপিও ৫ বছৰ আগৰ সেই ৩০০ টকাটোৰ যি মূল্য সেয়া মই ঘূৰাই দিব নোৱাৰোঁ কিয়নো কিছুমান বস্তু টকাৰে কিনিব পৰা নাযায় । গতিকে আপোনালৈ মোৰ এয়া এক ক্ষুদ্ৰ উপহাৰ। ভাল লাগিল । তেওঁৰ অনুভৱ । অনুভৱ হ’ল কিছুমান মানুহৰ অন্তৰত এতিয়াও কৃতজ্ঞতাৰ গুণ আছে । মনে – মনে অলপ লাজো লাগিল । ৩০০ টকাৰ কথা যেনেকৈ কৈছে যে ৩ লাখ বা ৩ কোটি হে । যাইকি নহওক কাক কিমান ডাঙৰ সহায় কৰিছে সেইটো আচল কথা নহয় । আন্তৰিকতাহে আচল । গতিকে কোনোবাই যদি আপোনাক কিবা সহায় কৰিছে সেয়া কিমান ডাঙৰ কিমান সৰু সেয়া জোখাটো প্ৰয়োজনীয় কথা নহয় ।তেনে কৰিলে মানুহৰ অন্তৰৰ পৰা সহায়ৰ মনোভাৱ হেৰাই যাব । আপোনাৰ প্ৰয়োজনৰ সময়ত যে আপোনাক সহায় কৰিছে সেইটোহে আচল কথা । আৰু যদি সম্ভৱ হয় কৃতজ্ঞতা প্ৰকাশ কৰক । তেনে কৰিলে তেওঁ সৰগীয় সুখ অনুভৱ কৰে । মানুহৰ কথা-বতৰা আচাৰ ব্যৱহাৰতে প্ৰকৃত পৰিচয় লোকাই থাকে ।