অলপ পাছত তাই একেজাপে বিচনাৰ পৰা উঠি বহিল , তাই গোটেই শৰীৰটোত এটা অনামী শিহৰণে চুই গ’ল ৷ হয় , এইয়া চোন পাঁচ বছৰৰ আগতে নিৰুদ্দেশ হোৱাৰ তাইৰ দেউতাকৰ মাত ,এই মাতটো অতি চিনাকি মাত । তাই অন্তৰৰ সমস্ত কথাখিনি প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰি কিছু সময়ৰ বাবে বোবা হৈ পৰিল… ৷
পাঁচ বছৰৰ আগতে সদায় শুনি থকা মাতটো আজি পাঁচটা বছৰৰ পাছত তাই আকৌ শুনিবলৈ পাইছে ৷
যিজন দেউতাৰ আঙুলিত ধৰি খোজ কাঢ়িব শিকিছিল, যাৰ বুকুৰ উমত শুই শৈশৱ পাৰ কৰিলে…তাইৰ মৰমৰ দেউতাৰ সেই মাতষাৰ আজি পুৱাতে শুনা পালে ৷ আজিৰ পৰা পাঁচ বছৰৰ আগতে তাঁহাতক একো নোকোৱাকৈ ঘৰৰ পৰা ওলাই গৈছিল ৷ পুলিচ থানা আদি কৰি মিতি কুটুমলৈকে বিচাৰি হাবাথুৰি খাই দেউতাকৰ সন্ধান নাপালে ৷
মনিৰ দেউতাকৰ এটা ভাল স্বভাৱ আছিল , তেওঁৰ প্ৰতিটো জৰুৰী কথা ডায়েৰীত লিখি ৰাখিছিল ৷ এদিন আবেলি মনিৰ পৰা তাইৰ ফোনৰ নম্বৰটো বিচাৰিলে আৰু তেওঁ ডায়েৰীত লিখি থ’লে ৷ সেয়েহে হয়তো আজি ইমান বছৰৰ মুৰত দেউতাকে তাইলৈ ফোন কৰিব পাৰিলে ৷ ঘৰৰ পৰিয়ালে তথা তাইৰ মাকেও কোনোদিনেই ভবা নাছিল দেউতাক জীয়াই আছে বুলি , তাইও কোনোদিনে আশা কৰা নাছিল আকৌ এদিন দেউতাৰ মুখত সোন বুলি মতা মাতষাৰ শুনিব বুলি ৷ সেইকণ সময়তে অনৰ্গল ভাৱে সুধি গ’ল ঘৰৰ সকলোৰে কথা , তাৰ মাজতে দেউতাকে মাকৰ কথা বৰ থোকাথুকি মাতেৰে সুধিলে “মাৰা ভালে আছেনে !” বুলি ।
হয় , দেউতাক নোহোৱাৰ পৰা তাইৰ মাক জীৱিত শৰ হৈ জীৱন-যাপন কৰি গৈছে ৷ সমাজৰ ককৰ্থনাবোৰ পি খাই যুজি গৈছে জীৱন যুদ্ধত ৷ বুকুৰ মাজত সদায়ে মঞ্চস্থ হৈ আহিছিল তাইৰ লগতে ভাই-ভনি দুটাক লৈ জীয়াই থকা এখন বিফল নাটক ৷ যিখন নাটকৰ পৰিচালনা কৰিছিল এখন অন্ধ সমাজে ৷ সেই সমাখনে মনিহঁতৰ ঘৰখনক দিয়া বিভিন্ন অপ্ৰবাদৰ কলা মেঘ আজি আঁতৰাই পঠালে ডায়েৰীত লিখিৰখা সেই নম্বৰটোৱে….॥
পাঁচ বছৰৰ আগতে সদায় শুনি থকা মাতটো আজি পাঁচটা বছৰৰ পাছত তাই আকৌ শুনিবলৈ পাইছে ৷
যিজন দেউতাৰ আঙুলিত ধৰি খোজ কাঢ়িব শিকিছিল, যাৰ বুকুৰ উমত শুই শৈশৱ পাৰ কৰিলে…তাইৰ মৰমৰ দেউতাৰ সেই মাতষাৰ আজি পুৱাতে শুনা পালে ৷ আজিৰ পৰা পাঁচ বছৰৰ আগতে তাঁহাতক একো নোকোৱাকৈ ঘৰৰ পৰা ওলাই গৈছিল ৷ পুলিচ থানা আদি কৰি মিতি কুটুমলৈকে বিচাৰি হাবাথুৰি খাই দেউতাকৰ সন্ধান নাপালে ৷
মনিৰ দেউতাকৰ এটা ভাল স্বভাৱ আছিল , তেওঁৰ প্ৰতিটো জৰুৰী কথা ডায়েৰীত লিখি ৰাখিছিল ৷ এদিন আবেলি মনিৰ পৰা তাইৰ ফোনৰ নম্বৰটো বিচাৰিলে আৰু তেওঁ ডায়েৰীত লিখি থ’লে ৷ সেয়েহে হয়তো আজি ইমান বছৰৰ মুৰত দেউতাকে তাইলৈ ফোন কৰিব পাৰিলে ৷ ঘৰৰ পৰিয়ালে তথা তাইৰ মাকেও কোনোদিনেই ভবা নাছিল দেউতাক জীয়াই আছে বুলি , তাইও কোনোদিনে আশা কৰা নাছিল আকৌ এদিন দেউতাৰ মুখত সোন বুলি মতা মাতষাৰ শুনিব বুলি ৷ সেইকণ সময়তে অনৰ্গল ভাৱে সুধি গ’ল ঘৰৰ সকলোৰে কথা , তাৰ মাজতে দেউতাকে মাকৰ কথা বৰ থোকাথুকি মাতেৰে সুধিলে “মাৰা ভালে আছেনে !” বুলি ।
হয় , দেউতাক নোহোৱাৰ পৰা তাইৰ মাক জীৱিত শৰ হৈ জীৱন-যাপন কৰি গৈছে ৷ সমাজৰ ককৰ্থনাবোৰ পি খাই যুজি গৈছে জীৱন যুদ্ধত ৷ বুকুৰ মাজত সদায়ে মঞ্চস্থ হৈ আহিছিল তাইৰ লগতে ভাই-ভনি দুটাক লৈ জীয়াই থকা এখন বিফল নাটক ৷ যিখন নাটকৰ পৰিচালনা কৰিছিল এখন অন্ধ সমাজে ৷ সেই সমাখনে মনিহঁতৰ ঘৰখনক দিয়া বিভিন্ন অপ্ৰবাদৰ কলা মেঘ আজি আঁতৰাই পঠালে ডায়েৰীত লিখিৰখা সেই নম্বৰটোৱে….॥
তেতিয়া ৰাতিপুৱা সময় কিমান হৈছিল মনিৰ ঠিক মনত নাই ৷ তাই ফোনৰ ৰিংটনত সাৰ পালে ৷ এটি অচিনাকি নম্বৰ , কৰোঁ নকৰোঁকৈ তাই ফোনটো ৰিচিভ কৰিলে ৷ সিফালৰ পৰা ৰিণি-ৰিণিকৈ অহা চিনাকি- অচিনাকি মাত, ইমান চিনাকি অথচ তাই চিনি পাবলৈ কষ্ট হৈছে ৷ মাতটোৰ পৰিচয়ৰ সন্ধানত তাই পুৱাৰ আমেজভৰা টোপনিটো ত্যাগ কৰিলে ৷ ফোনৰ আনটো মুৰৰ পৰা সেই মাতটোৱে দুই এটা প্ৰশ্ন সুধি থাকিল !
পপী শইকীয়া
